O Consello Económico e Social non valorou favorablemente o anteproxecto
Entre outras eivas, o anteproxecto de lei non especifica cales son as titulacións oficiais ofertadas pola universidade privada, que en caso ningún poden competir coas que ofrecen as públicas. Ademais, prevé a impartición dun grao a cargo dun instituto universitario, cando este debe estar destinado a I+D+i, conforme a regulamentación estatal e galega sobre os institutos universitarios.
Segundo CCOO e os sindicatos que apoiaron o voto en contra, a sociedade galega precisa dunha universidade pública de calidade, «como garantía e alicerce do seu progreso e avance», que ha estar, ademais, «suficientemente apoiada pola Administración da que depende e, por extensión, da propia sociedade á que se debe e presta servizo».
A xestión do conxunto do sistema educativo require un tratamento «eficiente e racional» dos recursos. Para iso, debería ter asegurado un plan de financiamento «digno e razoable», aspirando a taxas de investimento «acordes coas dos países desenvolvidos, que lle permitise levar adiante a súa fundamental misión sen precariedade e con mínimas garantías». Isto dista, critican, da situación actual.
«Como dereito fundamental, como ben público, a educación non pode ser unha mercadoría», denuncian os sindicatos, «porque isto atenta contra a igualdade de oportunidades». Aceptar unha universidade privada «é aceptar a venda de títulos universitarios atendendo ao nivel económico, e non aos méritos e capacidades de cadaquén», censuran.
A liberdade universitaria é outro dos piares que sustentan o voto contrario. Para CCOO e outros sindicatos, a liberdade académica apóiase na autonomía universitaria, nas formas de autogoberno democráticas e na relación funcionarial do persoal docente e investigador. «Parece moi difícil que a fundación que se presenta como dona do proxecto [...] poida garantir o dereito a liberdade académica, sen o que unha universidade non pode ser chamada tal», advirten.
Outro aspecto fundamental é que «a investigación non pode separarse da docencia de excelencia», e unha universidade non o é «se non dedica unha gran parte da súa actividade e recursos á actividade investigadora». Neste senso, o proxecto de universidade privada sitúa a investigación como «unha actividade marxinal», mesmo na planificación orzamentaria. «O proxecto non parece máis que unha escola de negocios que quere vender os seus cursos baixo o selo de calidade "Universidade"», critican os sindicatos con dureza.
A creación dunha nova universidade, nos termos en que se propuxo perante o CES, «non vén a cubrir ningunha carencia ou demanda existente, senón que vai competir coas universidades públicas» en diversos ámbitos. Ademais, «todo o proxecto destila un fin», que é o de «formar os futuros traballadores e traballadoras do sector ou mesmo da empresa que sustenta o proxecto»; de feito, a escasa investigación proposta diríxese «a áreas moi concretas de interese para o sector bancario».